KÊ ÇÝ KÝRÝBE, WÊ BÝJÝN E.
Pir seriþk e, zû jibîr dike;
Kêmasî an, sedbare dike.
Rexnê kesî qebûl nake;
Ew her timî, bi a xwe dike.
Dibêj e;" ez, her tiþtî dizan im"
Ji xwe pêv, keskî nafikre.
Rûniþtîye li ser kedê;
Armanca mezin, jibîr dike.
Nizan in wenî namîn e;
Rastîyê, ronahîyê bîne.
Xwedî ên kedê, dilbirîn e;
Kê çi kiribe, wê bijîn e.
Tiþtek veþartî namîn e.
Tim dibêj e;" ez, rêber im"
Mirov an, ji xwe direvîn e.
Dibêj; "ya hûnê bibe wek min;
An jî, jîyan ji we re nîne."
Çav berdan e tac û text an;
Bûne, Beko Ewan li ser me.
Gelê dinyê, giþ bi wan dizan in;
Emelê wan li ber çavan e.
Roja me, waye hilatî ye;
Berx, ji kozan derketî ye.
Xwedî, bi diz ên xwe, esya ye;
Sitarî, ji revê re nema ye.
Ger em mar ên nav xwe, derîn;
Para þêr, ji dest rovî derîn.
Ev mîhrîcan, ne jiboy kes e;
Bi rûmet e, jiboy herbeþ e.
Bajarê Ezmir, 17. 05. 1997
Helbest û Muzîk, Îsmet Dax ( Dað )
medicagyapim@hotmail.com
Dema weþana helbestê, 30. 06. 2007
